Buisvormige vorm van borstklieren, borsten. Foto, correctie zonder operatie voor vrouwen, mannen

Buisvormige borsten (borstklieren) komen vaak voor tijdens de adolescentie. De anomalie kan aangeboren zijn. Pathologie heeft een aantal karakteristieke kenmerken, er zijn verschillende hoofdvormen van zijn ontwikkeling, afhankelijk van de ernst.

Wat is buisvormige borstvorm, tekens

De buisvorm van de borstklieren is een ontwikkelingsanomalie, tegen de achtergrond waarvan het gebied van de basis van de borst afneemt, mastoptose, hernia van het alveoreale type en een tekort aan bindweefsel ontwikkelen zich. De klieren krijgen een karakteristieke buisvormige langwerpige vorm.

Er zijn eenzijdige en bilaterale laesies, de areolen puilen licht uit. Pathologie wordt gediagnosticeerd bij 20-25 van de 1000 patiënten. Patiënten zoeken zelden medische hulp vanwege het feit dat de ziekte bijna asymptomatisch is. Pathologie wordt als een esthetisch defect beschouwd.

Bij uitwendig onderzoek wordt een anomalie aan het licht gebracht. Afhankelijk van de omvang van de laesie heeft de borstkas een cilindrische of conische vorm. Aan de basis versmalt het orgel, de interthoracale ruimte wordt vergroot.

Ontwikkeling van glandulaire ptosis is mogelijk. De mammoloog ontdekt vaak de onderontwikkeling van de areolen, ze zijn vergroot en komen niet overeen met de leeftijd van de patiënt. De tepels zijn dicht, structurele afwijkingen worden waargenomen (bijvoorbeeld intrekking).

In zeldzame gevallen wordt een alveolaire hernia gediagnosticeerd, die zich manifesteert door het uitsteeksel van het tepelcomplex. Subjectieve symptomen zoals ongemak of pijn zijn afwezig.

Een vrouw kan moeite hebben om haar baby borstvoeding te gevenveroorzaakt door een afname van het volume van de borstklier. Een kind kan de borst niet correct aanleggen met een abnormale structuur van het tepelhof-tepelcomplex.

Oorzaken van het verschijnen van een buisvormige borst

De buisvorm van de borstklieren ontwikkelt zich om een ​​aantal redenen.

Wetenschappers hebben verschillende theorieën over het optreden van pathologie naar voren gebracht:

• Verworven factoren. Een aantal onderzoekers beschouwt de pathologie niet als aangeboren vanwege de afwezigheid van veranderingen in het areolaire tepelcomplex tot de adolescentie. De reden voor de ontwikkeling van de buisvorm is naar hun mening een schending van de bloedstroom in de borstklieren.

• Teratogene factoren. De anomalie treedt op tegen de achtergrond van biologische of chemische effecten op de foetus die zich in de baarmoeder ontwikkelen.
• Erfelijke factoren. Buisvormige borsten kunnen via de vrouwelijke lijn van moeder op dochter worden overgedragen. De sleutelgenen die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan ​​van de ziekte zijn nog niet geïdentificeerd.

Met "geitenborst" worden dichte bruggen gevormd in de melkklieren (een of twee), waardoor de normale groei van klier- en vetweefsel wordt voorkomen.

Buisvormige borst na de bevalling

De buisvorm van de melkklieren kan zich niet ontwikkelen tijdens de zwangerschap of tijdens het geven van borstvoeding.

Een esthetisch defect kan niet als verworven worden beschouwd. Pathologie is geen absolute contra-indicatie voor borstvoeding. Vrouwen met een graad 2 of 1 afwijking kunnen hun baby borstvoeding geven.

Het esthetische tekort heeft op geen enkele manier invloed op de hoeveelheid en kwaliteit van melk. Vrouwen met graad 3 kunnen moeite hebben om de tepelhof en tepel bij de baby vast te leggen. De moeder moet tijdens het voeden de juiste positie kiezen, zodat er geen lucht in de maag van de baby komt. Vervorming van de borstklier heeft op geen enkele manier invloed op de lactatie.

Buisvormige borst bij een tiener

De buisvorm van de borstklier bij adolescenten verschijnt in de puberteit. Het aantal klieren in de borst neemt 8-12 keer toe. Buisvormige lobben worden intensief gevormd.

De mammoloog kan de diagnose bevestigen of ontkennen nadat de borstklier volledig is gevormd. De ontwikkeling van pathologie houdt op geen enkele manier verband met het handhaven van strikte diëten: de ziekte is inherent aan een persoon vanaf het moment van zijn geboorte

Typen en graden van tubulatie

De buisvormige vorm van de borstklieren wordt niet als een levensbedreigende aandoening beschouwd. De ziekte vereist geen dringende mammoplastiek. De klier lijkt meestal vaag qua vorm op een paddenstoel. Er zijn verschillende hoofdgraden van tubulatie.

Onder hen wordt het type ziekte afzonderlijk onderscheiden, dat wordt gekenmerkt door:

• conische en buisvormige vormen;
• prevalentie van verticale afmeting ten opzichte van horizontaal;
• kleine basis van de borstklier;
• gebrek aan borstvolume.

Het onderste deel van de borst is versmald, de tepelhof en tepels worden verlaagd. Er is een uitgesproken asymmetrie.

Eerste graad

Graad 1 borsttubulatie wordt beschouwd als de mildste vorm die geen correctie behoeft. Het esthetische defect komt slecht tot uiting: de borst is iets verhoogd, het tepelhof-tepelcomplex is niet veranderd.

De groei van de borstklier is moeilijk tegen de achtergrond van de vorming van bruggen gevormd uit bindweefsel. Ze bevinden zich in de onderste en mediale kwadranten.

Tweedegraads

In de tweede graad vormt zich weefseldeficiëntie in het onderste kwadrant. De borstklier is iets verlaagd of naar beneden verschoven. Tijdens een visueel onderzoek kunnen tepelverdikking en vergroting van de areolaire lob worden gedetecteerd.

Derdegraads

Graad 3 tubulatie wordt als de meest ernstige beschouwd. Bij een vrouw vormt zich een omhulsel van bindweefsel in de borstklier, waardoor de klierbasis smaller wordt en de groei ervan wordt voorkomen. Er is een weefseltekort. Er is een hoog risico op het ontwikkelen van een alveolaire hernia.

Door de sterke uitzetting van het tepelhof-tepelcomplex groeit de borst naar de tepel toe. In de derde graad raden experts aan om een ​​implantaat te kiezen om het defect te elimineren.

Kenmerken van buisvormige borstvoeding

Vrouwen met 2 en 3 graden tubulatie hebben geen problemen tijdens het geven van borstvoeding. De pathologie heeft geen invloed op de kwaliteit en kwantiteit van melk.

De vrouw ervaart geen pijn of ander ongemak tijdens het voeden van de baby. Veronderstellingen dat bij tubulatie het risico op het ontwikkelen van mastitis hoger is dan in andere gevallen, is niets bevestigd.

Correctie van de borstvorm, indicaties

Een vrouw met een buisvormige borst moet zelfstandig beslissen of een operatie nodig is.

Specialisten bieden patiënten met een milde vorm van de ziekte een lift. Endoprothetica of mammoplastiek is geïndiceerd voor tubulatie van graad 3.Onder borstprotheses wordt verstaan ​​het verbeteren van de vorm en het vergroten van de maat door revitalisering van het implantaat in het weefsel.

Borstlift is een operatie waarbij geen endoprothesen worden ingebracht. Na de operatie verandert de geometrie van de borstklieren, het doorzakken wordt geëlimineerd en de juiste vorm wordt gevormd. De belangrijkste indicaties voor mammoplastiek zijn niet alleen tubulatie, maar ook ptosis.

De ziekte wordt beschouwd als een complicatie van de "geitenborst", waartegen de weefsels die de melkklier vormen, worden uitgerekt. Er zijn 1, 2 en 3 graden. Pathologie wordt onthuld door visueel onderzoek: de mammoloog let op de locatie en de grootte van de tepel.

Er zijn verschillende hoofdmethoden om aan te halen. Ze onderscheiden zich door het volume afgesneden weefsel en de geometrie van de incisies. De revalidatieperiode en de duur van de operatie zijn rechtstreeks afhankelijk van de complexiteit van de chirurgische ingreep.

Een lift van een halve maand is aangewezen voor vrouwen met matige misvormingen van de borstklieren (1-2 graden tubulatie). Er wordt een incisie gemaakt in de halvemaanvormige lob, waarbij de bovenste areolaire halve cirkels worden vastgelegd.

Na de operatie krijgen de borsten de juiste vorm en wordt de tepel naar de juiste plek verplaatst. Periareolaire mastopexie omvat een incisie langs de contour van de pigmentvlek. De littekens na dergelijke operaties zijn bijna onzichtbaar.

Om significante misvormingen bij tubulatie of ptosis van graad 3 te elimineren, wordt een verlengde incisie gemaakt van de tepelhof tot de inframammaire plooi. Endoprothetica is ook erg populair.

Contra-indicaties en gevolgen

Chirurgische ingrepen voor de buisvorm van de borstklier hebben een aantal contra-indicaties.

Waaronder:

• periode van vruchtbaarheid en borstvoeding;
• goedaardige en kwaadaardige gezwellen in de borst;
• kinderen of adolescenten (tot 18 jaar).

Mammoplastiek kan als een veilige procedure worden beschouwd. De operatie moet worden uitgevoerd door een hooggekwalificeerde specialist in overeenstemming met alle normen voor asepsis en antiseptica.

De gevolgen die optreden na een artroplastiek zijn onder meer:

• Pathologisch oedeem. Meestal verdwijnt de zwelling van het weefsel vanzelf 3-5 dagen na de operatie. Als een vrouw wordt achtervolgd door ernstige pijn, temperatuursprongen, lokale subfebrile toestand, hyperemie wordt waargenomen, dan is het noodzakelijk om zo snel mogelijk een arts te raadplegen.

• Te grijs. In dit geval hoopt de lymfevloeistof zich op in het onderhuidse vet. De aandoening kan worden veroorzaakt door niet-anatomische weefseldissectie.

Tekenen zijn onder meer rood worden van het litteken, pijnlijke, ernstige pijn in het gebied van de incisie, het vrijkomen van heldere vloeistof uit het litteken en ernstige zwelling. Bij sereus syndroom is drainage of dissectie van de wond noodzakelijk, gevolgd door uitpompen van vloeistof.

• Onderhuidse bloeding. Tegen de achtergrond van ongeschoold handelen van een plastisch chirurg, onjuist stoppen van bloeden of weefselletsel tijdens het snijden. Kleine hematomen worden als de norm beschouwd, ze verdwijnen na 5-7 dagen vanzelf.

Uitgebreide hematomen die het oksel- en schoudergebied aantasten, duiden op de noodzaak om een ​​arts te raadplegen. Meestal klagen patiënten over ernstige pijn en koorts. De arts moet het bloeden eerst stoppen.

• Hangende borsten. Er treedt een complicatie op als de maat van het implantaat niet correct wordt gekozen. Het vormt zich na 3-6 maanden. na operatie.

Verzakking kan uitgesproken en kunstmatig zijn (als een vrouw een kleine prothese heeft geïnstalleerd, zakt de borst of reageert het lichaam op deze manier op een vreemd lichaam). Het defect kan alleen worden gecorrigeerd met behulp van herhaalde mammoplastiek.

• Implantaat contouren. Complicaties worden gedetecteerd bij vrouwen met een dunne onderhuidse vetlaag. De contouren zijn in dit geval door de huid heen te zien. Kenmerkende symptomen zijn onder meer een onnatuurlijk uitsteeksel. Corrigerende vulstoffen, die in de borstklier worden ingebracht, zullen helpen om de situatie te corrigeren.
• Ettering. Dit is de gevaarlijkste complicatie die wordt gevormd tegen de achtergrond van niet-naleving van de regels van antisepsis en asepsis. Vrouwen klagen over roodheid, temperatuurschommelingen, ernstige zwelling en pijn.

Pus kan uit de tepel of het postoperatieve litteken wegvloeien. Het is het gemakkelijkst om ontstekingen in de beginfase te stoppen met behulp van antibacteriële geneesmiddelen en antieptica. In gevorderde gevallen is herhaalde chirurgie vereist.

• Kapselcontractuur. Bindweefsel wordt gevormd rond het implantaat. Als de groei niet correct verloopt, wordt een kapselcontractuur gevormd. De borst is misvormd, wanneer palperen, deuken en afdichtingen worden onthuld, ervaart de vrouw hevige pijn.

Fase 1-2 contractuur wordt geëlimineerd met ontstekingsremmende medicijnen, massage en fysiotherapie. Stadium 3-4 kan alleen door een operatie worden gecorrigeerd.

• Huiduitslag. Rippen wordt gekenmerkt door de vorming van vouwen die vaag op vingerafdrukken lijken. Het defect is het meest merkbaar bij het buigen. De aandoening wordt gevormd tegen de achtergrond van een implantaat van onjuiste grootte. Om het te elimineren, wordt lipolifting gebruikt.

Om het risico op complicaties na een operatie te minimaliseren, is het noodzakelijk om contact op te nemen met hooggekwalificeerde specialisten die de juiste certificaten en diploma's in handen hebben.

Stadia van de operatie om de tubulaire borst te corrigeren

Chirurgische ingrepen aan de vrouwelijke borst worden beschouwd als een van de meest complexe plastische operaties. De procedure moet worden uitgevoerd door een specialist met uitgebreide ervaring op dit gebied en een intuïtief begrip van het probleem. Elke anomalie is individueel, daarom is een geïntegreerde aanpak belangrijk.

De operatie omvat vier fasen:

• correctie van de vorm van de borst;
• mammoplastiek (implantatie van hydrogel- of siliconenimplantaten);
• het tepelhof-tepelcomplex naar het gewenste punt verplaatsen;
• de vorming van de borstplooi.

Tijdens de operatie moet de specialist de periareolaire hernia (indien aanwezig) elimineren en de asymmetrie van de borstklieren corrigeren door de interthoracale ruimte te verkleinen.

Selectie van het implantaat

Vóór de operatie moet de specialist het met de patiënt eens zijn over alle stadia van de chirurgische ingreep.

Endoprothesen moeten worden gekozen van de hoogste kwaliteit die aan de volgende criteria voldoen:

• Laag risico op scheuren. Het wordt aanbevolen om de meest duurzame implantaten te kiezen die niet scheuren bij letsel of vallen.
• Veiligheid. Bijna alle vulstoffen die in prothesen aanwezig zijn, zijn volkomen veilig voor vrouwen.
• Biocompatibiliteit. Het hoofdbestanddeel is een gel, die bij het snijden op zijn plaats blijft. Implantaten zijn gemaakt van moderne materialen, dus prothesen wortelen goed in het vrouwenlichaam.

Bij een buisvorm van de borstklier worden hydrogel- of siliconenimplantaten geïmplanteerd.

De eerste zijn onder meer:

• Sterk samenhangende gel. Het dichte materiaal vloeit niet weg als het beschadigd is, de kans op scheuren is minimaal.
• Cohesieve standaardgel. Het lijkt qua consistentie op gelei. Als de prothese scheurt, lost de gel vanzelf op in het lichaam.

Bio-implantaten bevatten carboxymethylcellulose, een natuurlijk polymeer van natuurlijke oorsprong. De stof is volkomen veilig voor het menselijk lichaam. Wanneer de prothese scheurt, wordt carboxymethylcellulose afgebroken tot kooldioxide, water en glucose.

Na implantatie kan een vrouw de borst door middel van röntgenonderzoek onderzoeken: het implantaat is goed voor röntgenfoto's. Tegenwoordig worden kunstgebitten met een gladde textuur zelden geïmplanteerd.

Voor de buisvorm van de borstklieren worden implantaten met een gestructureerd oppervlak gebruikt. Ze zijn niet overwoekerd met bindweefsel, wat het risico op complicaties na implantatie minimaliseert.

Wijs traan (anatomisch) en rond toe. Prothesen die tot de eerste categorie behoren, zijn geschikt voor vrouwen die lijden aan ptosis of graad 3 buisvormige borstklier. Deze prothesen zijn qua opbouw vrij compact, waardoor ze hun vorm goed behouden.

Bij het kiezen van een prothese moet de arts rekening houden met de individuele kenmerken van de lichaamsstructuur van de patiënt:

• borstdichtheid;
• lichaamsverhoudingen;
• de grootte van het borstbeen (hypersthenisch, normostenisch, asthenisch);
• elasticiteit van de huid;
• natuurlijke borstomvang.

Na ontvangst van alle gegevens analyseert en selecteert de arts de meest geschikte implantaten qua volume en vorm.

Protheses

Het implantaat wordt in 2 kwadranten ingebracht: in het onderste deel van de borst (onder de borstklier) of het bovenste deel van de borst (onder de borstspier). De specialist maakt een weefselincisie langs de rand van de tepelhof en duwt de huidflappen uit elkaar. De bruggen die de groei van de borst belemmeren, worden afgesneden.

Een implantaat wordt ingebracht in de ruimte die na deze manipulaties is gevormd. Nadat de endoprothese is geïnstalleerd, wordt het bloed dat de holte is binnengekomen, verwijderd. De stoffen zijn licht gestrekt en aan elkaar gestikt, cosmetische steken worden op het oppervlak aangebracht.

Als een vrouw een kleine borst heeft of de huid niet goed uitrekt, moet na excisie een expander in de holte worden geïnstalleerd, wat helpt om het weefsel uit te rekken. Het moet regelmatig met een oplossing worden gepompt. Rekken wordt gedurende 5-8 maanden uitgevoerd. Dit is de veiligste en meest pijnloze methode.

Borstlift (mastopexy)

Mastopexy is een operatie om de vorm van de borst te herstellen.

De procedure heeft contra-indicaties, waaronder:

• eczeem op de incisieplaats of pustuleuze laesies van de epidermis;
• de periode van zwangerschap en borstvoeding;
• psychosomatische ziekten;
• de aanwezigheid van kwaadaardige en goedaardige tumoren in de borst;
• diabetes;
• slechte bloedstolling;
• pathologie van ernstige inwendige organen (inclusief nier-, lever- en hartfalen);
• cysten, mastopathie, cicatriciale veranderingen in de klier;
• acute infecties.

Voor de operatie moet de patiënt een reeks onderzoeken ondergaan en specialisten raadplegen (gynaecoloog, neuroloog, cardioloog, therapeut).

Ze kan worden toegewezen:

• elektrocardiogram;
• mammografie of echografie;
• tests voor syfilis, hepatitis en hiv;
• algemene analyse van urine en bloed.

14 dagen voor de voorgestelde operatie moet de arts hormonale en bloedverdunnende medicijnen volledig annuleren. Een vrouw moet van tevoren slechte gewoonten (roken, alcohol drinken) kwijtraken.

Een borstlift wordt op verschillende manieren uitgevoerd:

• mastopexy met implantatie;
• periareolaire mastopexie;
• verticale mastopexy.

De operatie omvat verschillende fasen:

• de huid wordt behandeld met een antisepticum;
• maak een snee langs de lijnen die van tevoren zijn geschetst;
• overtollige huid wordt weggesneden en de tepel wordt naar het gewenste punt verplaatst;
• breng een cosmetische hechting aan;
• behandel de huid met antiseptica;
• bedek de wonden met servetten.

Als er bloed in de holte achterblijft, is het noodzakelijk om een ​​afvoer te installeren die de uitstroom van biologische vloeistof garandeert. Typen mastopexie onderscheiden zich door de grootte en locatie van de incisie. Tijdens de operatie wordt overtollige huid weggesneden, worden de randen van de wond aan elkaar genaaid en wordt een cosmetische hechting aangebracht.

Graad 3 borsttubulatie kan worden gecorrigeerd met een anker of verticale lift. De incisies bevinden zich onder de borst of nabij de tepellijn. De operatie wordt als moeilijk beschouwd - er zijn meer littekens in vergelijking met andere chirurgische ingrepen.

Revalidatieperiode na plastische chirurgie

Als de operatie succesvol is, wordt de patiënt 24 uur na de operatie ontslagen. Gedurende deze tijd onderzoeken specialisten de vrouw opnieuw en identificeren mogelijke complicaties. Na ontslag moet u een aantal aanbevelingen opvolgen om het genezingsproces te versnellen.

Je kunt niet veel tijd in rugligging doorbrengen, het is beter om zittend of liggend te rusten. Voedsel kan niet later dan 5 uur na de operatie worden ingenomen en water - na 3 uur Koude kompressen helpen de pijn te verlichten.

U kunt 5 dagen na de operatie douchen. De naden zijn vooraf geseald met een pleister. U kunt uw hoofd niet zelf wassen: Beperk handbewegingen gedurende 30 dagen.

Het bad wordt 6 weken na de operatie ingenomen. In de eerste 7-10 dagen na plastische chirurgie moet de patiënt pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen gebruiken. Tijdens deze periode is de kans op bijwerkingen groot. Diarree of obstipatie verdwijnt meestal vanzelf.

De hechtingen worden 14-16 dagen na de plastische ingreep verwijderd. Het wordt aanbevolen om gedurende 10-14 dagen geen sport en intieme relaties te beoefenen. Ze keren geleidelijk terug naar fysieke activiteit, 30-35 dagen na plastische chirurgie. Het is ten strengste verboden om alcohol en tabaksproducten te consumeren gedurende 45-60 dagen na de operatie.

Correctiekosten

De kosten van de operatie kunnen variëren afhankelijk van het type tubulatie en de ernst van de defecten.

Geschatte prijzen:

Het totaalbedrag is inclusief de kosten van consult, onderzoek, anesthesie en de implantaten zelf. Als een complexe ingreep wordt verwacht, moet de patiënt het ziekenhuisverblijf betalen.

Alternatieve opties voor borstcorrectie

U kunt de vorm van uw borsten corrigeren zonder een operatie te hoeven ondergaan. Alternatieve methoden zullen vrouwen met milde tubulariteit helpen.

Als het defect subtiel is, schrijft de specialist een aantal fysiotherapeutische procedures voor de patiënt voor:

• Microstromen. De procedure stimuleert het metabolisme en versnelt het proces van collageenproductie. Onder invloed van microstromen neemt de elasticiteit van de huid toe.
• Myostimulatie. Tijdens de sessie wordt een elektrische stroom toegepast op de borstspieren. Het verhoogt de belasting van de grote en kleine spieren van de pectoralis.

Thuis kunt u zelf een aantal oefeningen doen om uw borstklieren weer in vorm te krijgen.

Oefeningen om de elasticiteit van slappe borsten te herstellen

Een reeks oefeningen waarmee u de borstspieren kunt aanspannen en de vorm van de borstklier kunt herstellen:

• Bankdrukken.

Je moet op een bank gaan liggen met je voeten op de grond. Neem halters in uw handen. Buig de rechter- en linkerarm bij de elleboog, til op. Bevestig de positie. U moet 4-5 sets van 10 herhalingen per dag doen.

• Opdrukken. Voer uit vanuit een liggende positie op de grond of leunend tegen een muur. Bij push-ups moeten de armen volledig zijn gestrekt. De oefening wordt 4 keer herhaald en 10 sets uitgevoerd.
• Palm pers. Sta op, leun tegen de muur, buig uw armen op borsthoogte en breng uw handpalmen naar elkaar toe. Adem in, houd je adem 10 seconden vast en druk je handpalmen krachtig tegen elkaar. Herhaal de oefening na 15 seconden. Het aantal benaderingen is 6-8.

U kunt uw borstkas alleen aanspannen als bovenstaande oefeningen regelmatig worden uitgevoerd.

Cosmetologische procedures

Cosmetologische ingrepen zullen helpen om de buisvormige vorm van de borst te corrigeren. Meso-cocktails en preparaten die hyaluronzuur bevatten, worden in de melkklieren geïnjecteerd.

Als een vrouw kleine borsten heeft, kunt u de vorm herstellen met behulp van hijsdraden:

• Aptos. Het actieve ingrediënt is polymelkzuur.Het is niet nodig om ze te verwijderen, de draden worden onafhankelijk in de weefsels opgenomen. Neem deel aan de vorming van een raamwerk van elastine en collageen.
• Mesothreads. Het hoofdbestanddeel is polydioxanon, de coating is polyglycolzuur. Los volledig op in 250-280 dagen.
• Platina en gouden draden. Ze zijn gemaakt van edelmetalen (999 standaard, 24 karaat). Ze lossen niet vanzelf op, na overgroei met bindweefsel trekken ze samen.

Tijdens het implanteren van draden wordt de patiënt niet ondergedompeld in de slaap, ze kan het proces observeren. De procedure is volkomen veilig en pijnloos.

De buisvorm van de borst wordt na de puberteit gecorrigeerd. Operaties aan de borstklieren tijdens de adolescentie worden niet uitgevoerd. Het eindresultaat hangt af van de individuele kenmerken van het organisme - in sommige gevallen duurt het lang voordat implantaten wortel schieten.

Video over borstveranderingen

De buisvorm van de borstklieren: